بررسی نقش تفاوت مهارتهای ارتباطی زنان و مردان و تاثیر آن بر رضایت شغلی کارکنان

این مقاله بر گرفته از رساله دوره کارشناسی ارشد با موضوع "بررسی تفاوت در مهارت های ارتباطی کارکنان و نقش آن در رضایتشغلی آنها در محیط کار" است. روش این پژوهش پیمایشی و ابزار اندازه گیری پرسشنامه بوده است جامعه آماری این تحقیقکارکنان زن و مرد مؤسسات پژوهشی وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری می باشد.مهارت در ایجاد رابطه مناسب با دیگران و بر توانایی و اعتماد به نفس ما می افزاید و استعدادها و دستاوردهای ما را نمایان می کند . دربه کارگیری این مهار ت ها بی شک میان زنان ومردان تفاوت وجود دارد و همین تفاوت های ادراکی و گفتاری بین آنهاست که مسیرارتباطات آنها درهمه عرصه ها به ویژه در سازمان دگرگون می سازد. حال می توان گفت که چرا مهارت های ارتباطی زنان و مردان درمحیط کار متفاوت است و این تفاوت ها در رضایت شغلی چه نقشی دارد.بررسی ها نشان داد مردان نسبت به زنان در محیط کار صمیمی ترند و اعتماد به نفس، رودربایستی و قدرت کلامی بیشتر و رک گوترند.تمایل بیشتری به کار گروهی دارند و کمتر به همکاران خود اعتماد می کنند و تمایل کمی به ارتباط با همکاران هم جنس دارند. بیشترارتباطات رودررو و قادرند با تکرار منظور خود را به دیگران بفهمانند و اعتقاد بیشتری به موثر بودن حرکات بدن دارند و در حیطهکاری خود نسبت به کار و امکانات رضایت و از حقوق خود اظهار نارضایتی کرده اند و دارای سازگاری بیشتری با وظایف محولههستند. در مقابل زنان حساس تر، مسئولیت پذیرتر و دارای هوش هیجانی بیشتری می باشند. توجه بیشتری به حفظ حریم شخصی دارند واز حرکات دست بیشتر استفاده می کنند. آنها نسبت به پوشش خود در سازمان رضایت کمتر و در برابر تغییرات سازمان مقاومتکمتری از خود نشان می دهند. رفتار مدیر با زیردستان برایشان مهم و از انجام کارهای یکنواخت بیشتر بیزارند و به هنگام بروز مشکلبیشتر از همکاران خود پشتیبانی می کنند. در نتیجه می توان به تفاوت در مهارت های ارتباطی زنان و مردان در محیط کار پی برد.